domingo, 14 de mayo de 2017

Zintaz inguratuta dagoen kotxea / El coche que estaba rodeado de cinta

Duela egun batzuk nire amarekin erosketak egitera joan nintzen eta etxera itzultzerakoan… kotxe bat inguratuta zegoen zinta batekin. Zergatik?
Hace unos días iba con mi ama a hacer unas compras y de vuelta a casa... nos encontramos un coche rodeado con una cinta ¿Por qué?



Markelen marrazkia


  • Nire istorioa - Mi historia
Aspaldi aspaldi, Samoto planetan, alienigena batzuk bizi ziren. Samoto planetan oso janari eta ur gutxi zegoen, horregatik, planeta bat konkistatzera joan ziren. Lurra planeta aukeratu zuten eta alienigena guztiak prestatu ziren, bakoitzak bere hegazkintxoa hartu zuen eta Lurra konkistatzera joan ziren.Lurrara iritsi baino lehenago alienigeen nagusiak Estramisu planeta ikusi eta Lurra beharrean planeta hori konkistatu nahi zuen. Denei Estramisu planetara joatea esan zion bati izan ezik. Alienigena hori Lurrara joan zen eta poliziak bere hegazkintxoa tiro batez puskatu zuen, alienienigena kotxe batean sartu zen babes nahian eta poliziak zintaz inguratu zuen kotxea.
------------------------------------------------------
Hace muchos años, en el planeta Samoto, vivían unos alienígenas. En el planeta Samoto había muy poca comida y poca agua, por eso, decidieron conquistar un planeta, pero… cual? Todos los alienígenas se pusieron de acuerdo en conquistar el planeta Tierra. Cada alienígena cogió su propia nave y fueron a conquistar el planeta Tierra. Antes de llegar a la Tierra, el jefe de los alienígenas vio el planeta Estramisu y decidió conquistar ese planeta en vez que la Tierra. El jefe le dijo a todos los alienígenas que conquistaran el planeta Estramisu. Menos a un alienígena. Ese alienígena se fue a la tierra y un policía destruyó la nave de un tiro, el alienígena, para protegerse se metió en un coche y el policía rodeó el coche con cinta.



  • Nere amaren istorioa - La historia de mi ama (traducido a euskera por mi)
Jaizkibelen, berak bakarrik ezagutzen dituen kobazulo batzuetan, erraldoi bat bizi omen da. Erraldoia ez da inoiz uzten ikusten, baina, batzuetan, existitzen den pruebak jartzen ditu. Badakit berak bere arropak prestatzen dituela, bere abarkak harrokekin txokatutako itsashontzi baten kandelekin egin zituen eta lotzeko "Ojitos Saltones" herensugea ezagutzerakoan aurkitu zuen poliziaren zinta erabili ohi du, baina hori beste historia bat da...
Beno, hitzegiten ari ginenarekin, kotxea zintaz inguratu baino egun bat lehenago, izugarrizko beroa egiten zuen eta Ilegorri, erraldoia, denok lotan ari ginela probestuz, Bidasoara joan zen oinak bustitzera, -izugarri gustatzen zaio Faisanen irletan esertzea aulki bat balitz bezela eta sartzea oinak errekan esku erraldoiak atseden hartzen-. Gau horretan, bidegorrian bere abarkak utzi zituen, bere oinak bustitzera sartu zituen eta izarrak zenbatzen hasi zen, bitartean zisne bikoteak eta haurtxoak, erraldoiaren kizkurretara joan ziren haizetik babesteko, haizea egiten hasi zen. Hain gustura zegoen Ilegorri ez zela konturatu horaindik eta hazie gehiago eta gehiago egiten zuela, bere abarkak, kandelak izan nahian, zintetatik askatu ziren eta errekatik behera joan ziren. Bitartean, zintak hegan egiten hasi ziren eta kotxe gorri batekin nahastu ziren...
Eta zer egin zuen erraldoiak abarkak ez zituela ikusterakoan? Ba... hori beste historia bat da...
----------------------------------------
En Jaizkibel, escondido en cuevas que solo él conoce, vive un gigante que nunca se deja ver, aunque, en ocasiones, podemos encontrar rastros de su existencia. Sé de buena tinta que él mismo se confecciona su ropa, sin ir más lejos, sus abarcas las hizo con las velas de un barco que encalló en las rocas, y para atarlas, utilizó unos metros de cinta policial que encontró el día conoció a su amigo el dragón Ojitos Saltones, pero esa es otra historia...
A lo que íbamos, la noche anterior al hallazgo del coche encintado, hacía un calor bochornoso, Ilegorri, el gigante, aprovechando que todos dormíamos, decidió bajar a remojarse los pies en el Bidasoa, -le encanta sentarse en la Isla de los Faisanes, como si fuera un taburete y meter los pies en el río, mientras deja descansar sus manazas en las orillas-. Esa noche dejó sus abarcas en el bidegorri, metió sus pies a remojo y se puso a contar estrellas, mientras la pareja de cisnes y sus hijitos volaron hacia su cabeza para resguardase en sus rizos del viento que empezaba a levantarse.
Estaba tan a gusto Ilegorri, que no se dio cuenta de que el aire era cada vez mayor, y sus abarcas, ansiosas de volver a ser velas, se libraron de las cintas, desplegaron todo su poder y salieron volando río abajo, buscando la mar. Las cintas salieron volando a su vez, y terminaron enredadas en un coche rojo...
¿Y qué hizo Ilegorri cuando vio que no tenía abarcas? Pues esa es otra historia...
 
 


Eta zu, zergatik uste duzu kotxea zintaz inguratuta zegoela? ¿Y tú? ¿Por qué crees que ese coche estaba rodeado por esas cintas?